De geschiedenis van kerk De Bron

Deze kerkgemeenschap wordt gevormd door de Gereformeerde kerk en de Hervormde kerk van de Watergraafsmeer te Amsterdam.
In 1995 besloten de Gereformeerde kerk en de Hervormde kerk om samen te gaan. De Koningskerk aan de van `t Hofflaan werd verkocht aan de Evangelische Broedergemeente en de Emmakerk zou plaats maken voor een nieuw kerkelijk centrum op de oude fundamenten. Nieuwbouw ging echter niet door; de Emmakerk kreeg een Monumentenstatus. Wel mocht het inwendige van de kerk aangepast worden.

De Emmakerk

Het terrein werd gekocht voor f 20.041,62. De bouw van de kerk kostte f 155.668,86. Het orgel, gebouwd door de fa. Spanjaard kostte f 7.419,97 en de luidklok f 1.093,60
Op zaterdag 09-07-1938 werd de eerste steen gelegd (gedenksteen naast de ingang van de kerk). Achter deze steen is een loden koker ingemetseld met een oorkonde, waarop 281 handtekeningen staan van gemeenteleden.
De kerk is gebouwd onder architectuur van Ir. G. Friedhoff, later bekend als Rijksbouwmeester van de wederopbouw.
Het terrein waarop de kerk gebouwd moest worden was maar 22 meter breed, er moesten achthonderd à duizend zitplaatsen in komen. Friedhoff slaagde hierin. Het werd een hoge middenbouw,de zijkanten laagbouw en een balkon, het geheel volgeplaatst met banken. Een typische toehoorderskerk.

Symboliek van de Emmakerk

De Emmakerk is een eenvoudige strakke kerk, zonder versiering.
Voor de kerk ligt “het plein“. Over het plein betreedt men de trappen, ‘het opgaan naar Gods Huis’, naar de tempel (de tempel lag op de Tempelberg).
De ingang bestaat uit drie gelijke boogvormige deuren. Deze bedoelen te herinneren aan de Drie-eenheid: Vader, Zoon en Heilige Geest.
In de kerk staan twaalf pilaren, die herinneren aan de twaalf apostelen.
In de voorgevel zijn drie deuren, drie kleine ramen en één groot raam; samen zeven.
In iedere zijgevel zijn tien hoge ramen, samen twintig en in de voorgevel één; in totaal 21, dat is drie maal zeven.
Op de toren staat geen haan maar een vis, Ichtus (het Griekse woord voor vis); de beginletters zijn van Jezus Christus Gods Zoon is Redder.
In de luidklok staat het randschrift ‘hora ruit deus manet’ (‘de tijd gaat voort , God blijft’).

Van Emmakerk naar de Bron – Van toehoorderskerk naar ontmoetingskerk

Nadat de monumentenstatus was verleend werd besloten tot herinrichting.
De kerkelijke gemeente wilde beschikken over een modern gebouw, dat ook voor andere doeleinden gebruikt kan worden. Onder leiding van DRK –architecten werd het inwendige van de kerk, inclusief het balkon leeggehaald, uitgezonderd het orgelfront (de orgelpijpen).
De kerkzaal is verkleind, de banken zijn vervangen door speciaal voor dit gebouw ontworpen stoelen.
De lage zijbeuken zijn gaanderij (loopruimten) geworden.
In de hal van de kerk mocht niets gesloopt worden want de trap naar boven is een ‘Keizerlijke opgang“ zoals dit in de architectuur genoemd wordt.

De glaswand

Door middel van een glaswand is de kerkzaal losgezet van de sociëteitsruimten (vroegere balkon) en het lage gedeelte van het middenschip.
De zitrichting is omgedraaid naar de glaswand Zo is een ontmoetingsruimte ontstaan met 250 zitplaatsen, die uit gebreid kan worden tot 400 zitplaatsen.

De glazen wand is ontworpen door de heer Jan Beutener, hij is een bekend kunstenaar.(het Stedelijk museum heeft zeven van zijn schilderijen in de collectie opgenomen).
De glazen wand heeft geen voor- en achterzijde. Beide zijden hebben een krachtige uitstraling.

Het thema van het kunstwerk is ‘Levend Water’.
Water van glas is door middel van zandstraling op de glazen wand gerealiseerd. Sommige delen zijn helder en niet behandeld, andere alleen aan de voor- of achterkant en weer andere delen zijn aan beide zijden behandeld.
Beutener heeft geen afbeeldingen van water op het glas gebracht, maar in het glas het idee van levend water gesuggereerd. Door de lichtval op het glas verandert het beeld van water op het glas voortdurend.
De glazen wand dient zowel als achtergrond voor de kerkdiensten als voor culturele manifestaties, zoals concerten.

Op het voorplein heeft men een fontein geplaatst als een bron van water. De kerkelijke gemeenschap heeft bij het in gebruik nemen van het vernieuwde kerkelijk centrum een nieuwe start gemaakt: ‘Samen onder één dak – één Bron van inspiratie’